Piraci z Karaibów, znana marka i chyba każdy choć raz o niej słyszał. Miałem okazję przetestować możliwości najnowszej odsłony gry z tej serii, która wypadła w moich oczach bardzo słabo. Wszystko niby jest piękne i warte uwagi, ale tylko wtedy gdy ma się 13 lat.

Zacznijmy od fabuły, bo chyba to jest rzecz, która w grach video trzyma nas godzinami przed komputerem, nie pozwalając odejść. Tu jest trochę inaczej. Możemy wcielić się w główne postaci znane nam z filmu. Oprócz Jacka Sparrowa są to między innymi Will Turner, Elizabeth Swann czy kapitan Barbossa. Jednak jest w tym wszystkim masa chartyzmu. Bohaterowie często się zmieniają, zostajemy rzucani z misji w misje i nie raz nie wiemy, co dokładnie mamy zrobić. Gra nie ma porządnego intra, które przybliżyło by nam fabułe i elementy z poprzednich części. Jak już jestem przy filmikach to wspomnę o tych przerywnikach w akcji, które są na bardzo słabym poziomie. Wykonanie kiepskie, a co najbardziej denerwuje to fakt, że nie idzie ich ominąć. Tak więc jeśli mamy powtarzać dany etap to naprawdę można się sfrustrować i chęć połamania płyty z grą jest ogromna. Do pokonania mam tylko dwanaście poziomów, które należy oczywiście przechodzić w ustalonej kolejności. Jeśli ktoś marzył o swobodzie działania, niech o tym zapomni. Większość poziomów produkcji nawiązuje oczywiście do wydarzeń przedstawionych w Piratach z Karabiów 2 i 3. Parę razy trzeba się zmierzyć z załogą „Latającego Holendra”,  poszukujemy serca Davy’ego Jonesa, a nawet będzie nam dane stoczyć pojedynek z Krakenem. Poziom trudności, jak i samo poruszanie po mapie nie jest zbytnio wymagające, biegać możemy tylko po wyznaczonych drogach, nie ma swobody grania, do czego przyzwyczaiło nas już większość produkcji. Nie podoba mi się fakt, iż w grze powtarzane są te same schematy, żadnych innowacyjnych rozwiązań. Myślałem, wręcz miałem nadzieje, że walka będzie bajecznie widowiskowa, jednak i tu się zawiodłem. Podczas pojedynku możemy zadawać kilka cisów. Po naciśnięciu odpowiedniej kombinacji pojawiają się kombosy, jednak i one nie są zbyt wyrafinowane. Jako urozmaicenie, do naszej dyspozycji, oprócz szabelki, mamy pistolet jak i kule armatnie. Wszystko to możemy uzyskać z pokonania naszych wrogów, a gdy zabraknie nam energii, nic prostszego - wystarczy zjeść kurczaka, który de facto też wypada z naszych rywali.


Patrząc na ten element rozgrywki przypomina mi się jak grałem w Crasha, gdzie rudy lisek chodził i zbierał takie oto itemki. Nasi przeciwnicy na pierwszy rzut oka są zróżnicowani. Napotkamy strażników, piratów, kanibali, całą paletę wrogów. Jjednak po kilku walkach spostrzegamy, że biją się praktycznie w ten sam sposób i posiadają bardzo znikome AI, co bardzo zaniża poziom rozgrywki. Jedyne co mi się spodobało to walki z bossami. Trzeba użyć głowy i pomyśleć. W tym miejscu autorzy nie zawiedli. Najlepszy motyw jest, gdy walczymy na pędzącym kole przez środek dżungli. Całkiem miło się gra w takich momentach. Gdyby dopracować grywalność, dodać więcej mini gierek, jakiś urozmaiceń  byłaby całkiem duża. Jednak  twórcy o tym nie pomyśleli i zaprzestali na ciągłym machaniu szablą. Jeśli chodzi o eksplorację krainy stwierdzić można jedno - po kilku pierwszych misjach rozgrywka z ciekawej zabawy przeistacza się w monotonną i nudną, patrząc od strony mechaniki rozgrywki. Po przestawieniach dźwigni, otwarciu krat, wystrzeleniu z armaty robi się nudno. Przecież ile do jasnej ciasnej można razy robić to samo, praktycznie na każdym kroku? Pytam się.


Wspomnę tylko jeszcze o mini gierkach, które z założenia SĄ ciekawe. Z piratami można grać w karty, kości. Studio miało ciekawe pomysły, jednak z ich wykonaniem coś nie tak. Szybko idzie wyczuć panujące zasady , które ku mojemu zdziwieniu są do siebie podobne i to dość częstoak więc mamy tu do czynienia z powtarzającymi się schematami, mało urozmaiceń  i ciekawych rozwiązań.

Grafika. Jak ta grafika nam wypadła? Pytanie jest dość trudne, ponieważ w pewnym momencie może się podobać, żeby po chwil przyprawiać o mdłości.

Do gustu przypadły mi niektóre plansze, budowle, statki, wnętrza lokacji jednak wszystko to takie sztuczne. Gra nie żyje własnym życiem, świat jest jak martwy, postaci kwadratowe. Wszystko to zaniża poziom. Mogę tylko wspomnieć na obronę twórców, że niektóre lokacje są przyjemne dla oka, jak choćby druga plansza, gdy gramy Williamem i otacza nas masa kanibali.


Cut-scenki. W tym momencie, aż się serce kraje. Są one irytujące i bardzo kiepsko wykonane. Czuję się jak widz, a nie gracz w takich momentach. Mało ciekawe, nie są relaksem pomiędzy etapami. Muzyka nie oddaje klimatu morskich przygód. Po kilku chwilach można wyczuć, że repertuar jest bardzo znikomy. Gdzie te pirackie przyśpiewki, dźwięk trzaskania kuflami, czy ocierania ostrza o ostrze? Nie ma. To jest chyba najgorszy element gry, bo nie ma tego klimatu, tego czegoś, za co podobał mi się film.

Wypadałoby jakoś podsumować Piratów z Karaibów. Powiem krótko, ale treściwie. Grę można zakupić tylko wtedy jeśli: jest się wielkim fanem filmu, aktorów, lub jeśli masz 13-14 lat i lubisz proste zręcznościówki, oparte na tych samych schematach. Wprzeciwnym razie nie polecam.


Chciałem dostać grę utrzymaną w klimacie filmu, a otrzymałem nie dopracowany produkt. Z ciekawymi pomysłami, lecz kiepskim wykonaniem. Gra nie dość, że jest krótka, to bardzo monotonna. Jest na rynku wiele ciekawszych pozycji, opartych na klimacie pirackim w lepszym wykonaniu!

Plusy:
+ nie kiedy świat
+ elementy zawarte w filmie
+ niektóre pomysły i rozwiązania
+ grafika
+ wymagania
+ marka filmowa

Minusy:
- oprawa audio
- postacie
- cena
- małe możliwości eksploracji mapy
- klimat, a raczej jego brak

Ocena ogólna: 6/10
Piraci z Karaibów: Na Krańcu Świata
Wydawca polski: CD Projekt
Wydawca oryginalny: Disney Interactive
Data wydania polskiego: 24 maja 2007
Data wydania oryginału: 5/2007
Tryb gry: Single player
Dostępna platforma: PC
Systemy operacyjne: Windows XP, Windows Vista